Κάθε χρόνο, ανήμερα το μεσημέρι της πρωτοχρoνιάς, μαζευόμασταν στο σπίτι της γιαγιάς όλα τα εγγόνια (~18) για να κόψει ο παππούς Βασίλης τη βασιλόπιτα.. Ηλικίες για τα εγγόνια: από 2 μέχρι 20 χρονών..
Ολα γύρω από το τραπέζι, ο παππούς γυρνούσε το ταψί 3 φορές και έκοβε την πίτα, ένα κομμάτι για το καθένα μας..
Μια πίτα που μόνο η γιαγιά μπορούσε να φτιάξει τόσο νόστιμη ..και μαγική!
Χαρά που κάναμε όλοι μας, όταν η γιαγιά μας έδινε το πιάτο με το κομμάτι μας και ο καθένας μας έβρισκε μέσα το φλουρί!
Ποτέ δε μας είπε κανείς ότι στην πίτα πρέπει να υπάρχει μόνο ένα φλουρί! Οταν μεγαλώναμε σιγά σιγά, καταλαβαίναμε το κόλπο της γιαγιάς.. Την ώρα που έβγαζε το κομμάτι από το ταψί και το έβαζε στο πιάτο, έβαζε μέσα ένα νόμισμα. Αλλά ποτέ δεν το χαλάσαμε, γιατί πάντα υπήρχαν και μικρότερα εγγόνια που έπρεπε κι αυτά με τη σειρά τους να χαρούνε, όπως κι εμείς τα προηγούμενα χρόνια..
Το φλουρί στη βασιλόπιτα είναι συμβολικό.. Δεν πάει μόνο «όπου γυρίσει» αλλά και «όπου πρέπει».. Και μπορεί να υπάρχουν και περισσότερα από ένα στην ίδια βασιλόπιτα :-)
Χρόνια καλά σε όλους, υγεία για το 2010!
Don't fear the penguin 
Χρόνια πολλά και και καλή χρονία και σε ‘σένα.
Τα καλύτερα όχι μόνο για ‘σένα αλλά για όσους αγαπάς και σε αγαπούν.